Voor een discussie ten gronde is het wellicht noodzakelijk het begrip aan te halen van de verschillende etikettes in omgangsvormen (sociaal, zakelijk, juridisch). Eenvoudig uitgelegd ... Sociaal zijnde ik doe iets voor je zonder dat ik in wezen iets terugvraag (een rondje geven, vrijwilliger zijn). Zakelijk zijnde ik doe iets en verwacht iets terug en juridisch zijnde ik verwacht iets van je zonder dat ik daar iets voor moet terugdoen.
Alles wat met je werk te maken heeft vereist in wezen een strikt zakelijke etikette (je doet iets omdat je daar iets in de plaats voor terugkrijgt). Een voorbode voor problemen is wanneer men op een sociale etikette (ik doe iets maar ik verwacht eigenlijk niets terug) gaat rekenen of erger nog, wanneer men die gaat opleggen. Conflictsituaties op het werk zijn hier mooie voorbeelden van.
Hoe vaak zegt men niet: "Tja, hij/zij heeft een moeilijk karakter, je moet er mee leren leven." Dit is een voorbeeld van een strikt sociale etikette die men van je verwacht. In het dagelijkse leven, vrije tijd, gaat deze uitspraak inderdaad op want je kiest je sociale contacten zelf. Staat iemands karakter je niet aan, geen probleem, je gaat er geen of minder contact mee zoeken, jij en alleen jij hebt de keuze. Op het werk is dit natuurlijk niet het geval, de organisatie vereist soms nauwe interacties tussen mensen en zeker met je eigen baas. De zakelijke etikette vereist dus dat de werkgever zijn verantwoordelijkheid neemt en de conflicten onpartijdig oplost.
Een goede werkgever zal op praktisch alle gebieden de zaken op een strikt zakelijk manier trachten aan te pakken. Een slechte werkgever zal een sociale etikette onder de werknemers opleggen maar zal dikwijls zelf een juridische etikette hanteren. Dit is ongetwijfeld de perfecte voedingsbodem voor een klimaat waar pesterijen een kans krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten