Onderzoek van pioniers zoals Heinz Leymann geven een zeer stereotiep beeld weer van de invloed van de werkorganisatie. Steeds opnieuw blijkt een extreem slechte productie- en/of werkmethode samen met een hulpeloos of ongeïnteresseerd management aan de basis te liggen van escalerende conflicten.
De onduidelijke hiërarchie in vele ziekenhuizen is hier een voorbeeld van. Verpleegkundig personeel heeft dikwijls twee parallelle hiërarchische lijnen, vertegenwoordigd door de artsen die de diagnose stellen en de behandeling bepalen enerzijds en de hiërarchie van het personeel zelf die de behandeling uitvoeren anderzijds. Dikwijls is er ofwel teveel werk door een gebrek aan personeel, ofwel is er een slechte organisatie van het werk. Ook blijkt onofficieel spontaan leiderschap noodzakelijk om de dingen gedaan te krijgen. Duidelijke regels voor deze procedure bestaan er natuurlijk niet zodat een hoog risico ontstaat voor conflicten en aanslepende conflicten. Het al dan niet oplossen van het conflict hangt dikwijls af van de heersende groepdynamica en niet (zoals het zou moeten zijn) van de motivatie van het management om die op te lossen.
Uit de laatste enquête (2005) van de Europese Stichting voor de verbetering van levens- en arbeidsomstandigheden blijkt inderdaad dat de sector een belangrijke rol speelt. De sector met de meeste meldingen van pesterijen is in de eerste plaats de gezondheidssector.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten