Bron: Het niewsblad (27/11/10)
GENT - Een leidinggevende controleur van de stad Gent en een collega moeten zich voor de rechtbank verantwoorden voor hun rol in de zelfmoord van een 54-jarige technicus. 'Ik kan het niet meer aan', schreef de man in zijn afscheidsbrief. En hij besloot met de bittere woorden: 'Aan de pesters, verkleineerders, bedankt.' Zijn weduwe vertelt nu zijn verhaal, 'want na de pestverhalen van de jongste weken kan ik niet meer zwijgen'.
'Ik wil dat al die vreselijke pesterijen stoppen', zegt weduwe Nancy De Bruycker. 'En ik kan maar niet begrijpen waarom de pestkoppen van mijn man drie jaar na de feiten nog altijd gewoon aan het werk mogen blijven. Zeker het duo dat al naar de rechtbank is verwezen. Waarom worden ze door het stadsbestuur niet voorlopig geschorst?'
'Hij kropte alles op'
Toen Nancy De Bruycker in juni 2007 het dode lichaam van Patrick Coppenolle aantrof, besefte ze niet ten volle waarom haar man zich had verhangen.
'Zoals je ook in de andere pestdossiers merkt, is het vaak de partner of familie die het laatst op de hoogte is. Patrick was altijd opgewekt. Een echte gangmaker ook. Op de stedelijke reinigingsdienst waar hij lang had gewerkt, stond hij altijd op de barricaden als er voor iets gestreden werd. Maar toen die dienst werd geprivatiseerd, koos hij ervoor om stadsarbeider te blijven. Hij kwam terecht als loodgieterhulp bij de Dienst Gebouwen. Hij klaagde wel eens over zijn baas, maar kropte verder alles op.'
'De weken voor zijn dood moet hij echter al heel diep hebben gezeten. We waren samen op reis in het buitenland en hij wou niet meer terugkeren naar België. Ik heb een probleempje op het werk', zei hij. Maar dat komt wel in orde. Hij kreeg ook last van hyperventilatie. Ik heb hem toch kunnen overtuigen om op het vliegtuig te stappen. We zijn dan naar de dokter gegaan. Die stelde vast dat mijn man veel stress had en schreef antidepressiva voor. Patrick is niet meer gaan werken maar heeft toen wel voor het eerst zijn verhaal gedaan bij de preventieadviseur van de stad Gent. Toen hij buitenkwam voelde hij zich niet geholpen. Het enige wat ze voor me doen, is mij een lijst geven van andere jobs bij de stad. Hij had niet de indruk dat de pesters geconfronteerd zouden worden met hun daden.'
'Kleineren, koeioneren'
Nog geen twee weken later, na een helse nacht vol boze dromen, maakte Patrick Coppenolle een einde aan zijn leven. 'Ik had hem een kalmeerpil gegeven en toen ik 's morgens naar mijn werk vertrok, was hij ingedommeld. (Trillend) 's Middags heb ik hem thuis gevonden.'
In zijn afscheidsbrief verontschuldigde Patrick zich uitgebreid bij zijn echtgenote, dochter en kleinkinderen. Een tweede bladzijde bevatte een waslijst van pesterijen.
De politie vertelde Nancy dat ze met die brief hogerop moest gaan. Ze diende een klacht in en er volgde een onderzoek. Het leven van Patrick werd uitgeplozen, maar de onderzoekers vonden geen enkele reden voor zijn wanhoopsdaad: hij was gelukkig getrouwd, was niet ongeneeslijk ziek. Bij hem thuis ontdekten de speurders wel notities waarin hij alle vernederingen had opgeschreven waaraan hij op het werk was blootgesteld.
'Patrick is nooit lichamelijk vernederd', verduidelijkt zijn weduwe. 'Dat zou ook niet makkelijk geweest zijn. Hij had gebokst en had met één gerichte vuistslag zijn pesters onderuit kunnen halen. Buiten de ring sla je niet, was zijn motto. (bitter) Hij had het beter gedaan. Dan leefde hij misschien nog.'
'De pesterijen waren vooral psychologisch', bevestigt zijn collega Sylvain Van De Gehuchte. 'Vooral onze chef, controleur S., liet geen kans voorbijgaan om Patrick - maar ook anderen - te zoeken, te kleineren, belachelijk te maken in het bijzijn van anderen of te koeioneren. Of hij zorgde ervoor dat zijn prooien altijd de vuile werkjes moesten uitvoeren. Ik kan het weten hoe erg dat was want ik heb zelf ook diep in de put gezeten door toedoen van S.'
Nancy: 'Hadden we een zwaar ongeval gehad, dan werd Patrick daar hard voor uitgelachen. Ook de dood van zijn beide ouders was een voorwerp van spot. Kreeg hij een boete omdat hij voor zijn werk aan het laden was, dan kreeg hij totaal geen steun van zijn chef. Tijdens de middagpauze van een opleiding moest Patrick buiten maar eten gaan zoeken en kreeg dan een boete omdat hij vijf minuten te laat terug was. Het was de niet aflatende opstapeling van kleine speldenprikjes die op den duur de emmer deed overlopen.'
Bloed vanonder de nagels
Het Gentse gerecht vond de feiten alvast ernstig genoeg om S. te vervolgen, samen met een brigadier en twee collega-meelopers. Het parket vond ook dat de preventieadviseur te te zeer tekort was geschoten in haar taak om te vervolgen.
Begin 2010 verwees de raadkamer de eerste twee naar de correctionele rechtbank en stelde de andere drie buiten vervolging. De verdediging tekende daartegen beroep aan. De Kamer van Inbeschuldigingstelling velt volgend voorjaar een oordeel over dat beroep. Pas daarna volgt een proces.
Collega Sylvain :'Omdat S. echt het bloed vanonder je nagels haalde, schreef ik nog vóór de zelfmoord van Patrick een klachtenbrief over onze chef naar het stadsbestuur. Daarom hebben ze hem overgeplaatst, maar ook dan probeerde hij zich nog te moeien met onze dienst. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat Patrick zich van het leven heeft beroofd door de niet aflatende mentale pesterijen op het werk.'
Het verhaal is duidelijk - Een integer man, altijd opgewekt, collegiaal, gangmaker, populair, bokser (maar slaan doe je enkel in de ring) komt in contact met een sociopaat die geen kans voorbij laat gaan om zijn mensen te treiteren. Bij het kenbaar maken van de klacht krijgt Patrick als boodschap van de preventieadviseur dat hij maar een andere job moet zoeken. Nochtans zijn alle elementen voor een pestscenario aanwezig. Patrick vormt door zijn opgewekt karakter en populariteit een grote bedreiging voor deze sociopaat en wordt daardoor gepest. Patrick voldoet als geen ander aan het profiel van een doelwit. De sociopaat kiest als pestmethode een chinese marteling toe te passen van diverse pesttechnieken. Patrick toonde zelden woede en kropt alles op, minimaliseerde alles en beschermde zijn gezin. Juni 2007 wordt het hem teveel ... Het had vermeden kunnen worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten