Bron: Het nieuwsblad (19/11/10)
Professor arbeidsrecht Roger Blanpain (KUL) vindt dat bedrijven veel actiever op zoek moeten gaan naar pesterijen. 'Omdat gepeste mensen vaak niet met hun verhaal naar buiten durven te komen.'
Hoe is het mogelijk dat dergelijke extreme pesterijen nog bestaan in onze bedrijven?
Roger Blanpain: 'Omdat de bestaande structuren in onze bedrijven niet inspelen op de menselijke psychologie. Mensen die gepest worden zijn van nature zwak. Ze hebben niet genoeg haar op de tanden om terug te slaan en naar de verantwoordelijken te stappen. Die mensen trekken zich terug en gaan in stilte kapot. Die durven niet naar buiten te komen met hun verhaal. Deze man wilde ook eerst niet zeggen wie hem die dingen aandeed.'
Hoe kan het dat collega's elkaar zoiets aandoen?
Roger Blanpain: 'Het zit ingebakken in de menselijke natuur, zoals discriminatie van mensen met een andere huidskleur. Vergeet niet dat mensen van de apen afstammen. En net zoals discriminatie is pesten op het werk bijzonder moeilijk te bewijzen. Deze keer zijn er gelukkig beelden. Anders zou deze man ook niet geloofd zijn.'
Wat kunnen de bedrijven doen?
Roger Blanpain: 'Ze moeten veel actiever op zoek gaan naar pesterijen. Ga met mensen praten, hou vergaderingen waarin over pesten wordt gepraat. Zet op de computer anti-pestboodschappen. Het moet erin gehamerd worden. Anders krijg je toestanden zoals met seksueel misbruik in de Kerk. Daar is ook jarenlang over gezwegen.'
In de kern heeft Prof. Blanpain natuurlijk gelijk. Er moet inderdaad meer ingespeeld worden op de psychologie van de werknemers en er moet actiever op zoek gegaan worden naar pesterijen. Het probleem moet meer bespreekbaar worden en meer op de voorgrond treden. Toch is het weer opmerkelijk dat de verantwoordelijkheid opnieuw bij de doelwitten van pesterijen wordt gelegd (ze zijn van nature zwak, ze hebben te weinig haar op hun tanden). Deze uitspraken stigmatiseren de doelwitten alleen maar verder. Er moet niet actief gezocht worden naar de doelwitten maar naar de daders! Iedereen kan doelwit worden maar niet iedereen kan pester worden.
Ten eerste moet men ook beseffen dat men gepest wordt wat inhoudt dat men zich er 100% moet van overtuigen dat het niet zijn eigen schuld is. Doelwitten komen niet naar buiten met hun klacht omdat men hen afschrikt, bedreigt, intimideert. Pesters zijn overtuigend en stimuleren de angst om tot actie over te gaan waarvoor veel vertrouwen en moed nodig is. Doelwitten van pesterijen zijn dikwijls zeer loyaal en beseffen maar al te goed de implicaties van een klacht in te dienen. Ze proberen (te) lang de problemen tussen de betrokkenen te houden en via dialoog tot een oplossing te komen. Dit alles wordt bemoeilijkt door het feit dat de pesters niet per se 100% van de tijd demonische daden verrichten. Het is voldoende dat er heel af en toe een (klein) compliment wordt gegeven zodat het doelwit de indruk krijgt dat er vorderingen zijn en dat een oplossing nabij is. Niets is minder waar.
Doelwitten worden maar al te vaak afgeschilderd tot zwakke persoonlijkheden. In het overgroot gedeelte van de gevallen is het eerder een kenmerk van altruïsme dat van toepassing is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten