maandag 26 september 2011

Zorgplicht ... ook jegens de niet-klagende werknemer

Volgende case is een interessant precedent in Nederland waar de werknemer een schadeclaim kon indienen bij haar werkgever wegens burn-out ondanks dat ze niet kloeg!

De Zaak. Een werknemer raakt arbeidsongeschikt als gevolg van veel te hard werken gedurende een lange periode. De diagnose van de keuringsarts luidt burn-out. Zij krijgt een uitkering en een jaar later ontslag. Zij stelt daarop haar werkgever aansprakelijk omdat die zijn wettelijke zorgplicht niet zou zijn nagekomen. Zij kreeg een hoeveelheid werk opgedragen die niet in 40 uur per week kon worden uitgevoerd, maar in 60.

Wat zegt de wet? In het burgerlijk wetboek staat dat de werkgever maatregelen moet treffen ‘en aanwijzingen verstrekken’ die ‘redelijkerwijs nodig zijn om te voorkomen dat de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt’. De werkgever is niet aansprakelijk als de schade het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer.

Wat zegt de werkgever? De overbelasting is niet door het werk veroorzaakt, maar door haar persoon. Zij zou een verhoogde kans hebben op een burn out omdat ze moeite had met nee zeggen, graag hard werkt, alles goed wil doen en liefst ook helemaal zelf, idealistisch, ambitieus en plichtsgetrouw is en gewaardeerd wil worden. Verder liet ze niet blijken dat ze het werk niet aan kon. De werkbelasting ging die van de ‘normale, gemiddelde werknemer’ niet te boven.

Hoe oordeelt de rechter? De werkgever moet ervoor zorgen dat ook extra werk ‘in beginsel’ binnen 40 uur verricht kan worden. De werkgever kende bovendien de werkhouding en mentaliteit van de werknemer uit de beoordelingsgesprekken. De werkgever had kunnen en moeten weten dat zij vele overuren maakte en gezien de extra werkzaamheden overbelast was. De werkgever had er op bedacht moeten zijn dat zij een bijzonder risico liep. Zeker als zij belast werd met extra werk. Maar ook met werk waarop zij niet voldoende voorbereid was. De werkgever had zijn beleid op haar moeten afstemmen en meer de vinger aan de pols moeten houden.

Speelt het zwijgen een rol? De rechter vindt dat een werknemer die niet laat merken dat het werk te veel is of boven haar macht gaat, ‘niets afdoet’ aan de plicht van de werkgever zelfstandig en uit eigen beweging na te gaan of ze aan het werk is, of ze pauzes neemt en of ze werk mee naar huis neemt. Op het beoordelingsformulier was immers genoteerd dat de werknemer moeite had met delegeren, perfectionistisch was en moeite had los te komen van het werk. Dat is een ‘bijzonder risico’ waarvoor bewaking door de werkgever ‘geboden’ is. Ook was het de bedrijfsarts bekend uit een verslag van de huisarts dat zij „enorme vechtlust” heeft, houdt van doorzetten en spanningen ontkent. Dat leidde al eerder tot lichamelijke klachten. De werkgever heeft deze persoonskenmerken onderschat. „Daaraan doet niet af dat ook de werknemer zelf haar burn out risico tijdens haar werk niet heeft onderkend en haar burn out heeft genegeerd”.

De werkgever is aansprakelijk.

bron nrc.nl

vrijdag 23 september 2011

Wat drijft ons WERKELIJK?

Cijfers ... Hebben we onze target deze maand gehaald?  Net niet maar globaal voor 2011 tot en met vandaag in september zitten we aan 108%.  Het ziet er naar uit dat we een collectieve opslag zullen krijgen voor het mooie werk dat geleverd is in 2011.  

Ga ik morgen opstaan en me geweldig voelen?  Nee ... maar waarom niet? 

Onderstaand filmpje geeft een mooie visie ondersteund door wetenschappelijk onderzoek (!) waarom geld in vele gevallen eigenlijk niet de beste motivator is.  Misschien zit hier de sleutel voor een betere wereld? Wie weet...


woensdag 14 september 2011

Je hoeft zelfs niet te liegen

Misleiding en pesten komen niet zomaar in grove leugens of wilde uitspattingen van de dader.  Neen, het is veeleer een sluimerend bijna onzichtbaar kwaad ... zoals de nucleaire straling in Fukoshima of dat virus dat je zoontje of dochtertje meeneemt van de crèche.  Plotseling ben je ziek en vraag je je af hoe dat in godsnaam toch mogelijk kon zijn.

Een studentin die me wilde interviewen omtrent pesterijen op het werk stelde me eens de vraag waarom pesten zoveel meer voorkwam bij lager geschoolde werknemers.  De realiteit is ... dat het wellicht wel evenveel voorkomt maar onder een andere vorm...  Die manager in zijn maatpak zal je niet plots in het openbaar en mep in je gezicht verkopen of een emmer water over je hoofd gieten... Nee, de emotioneel intelligentere manager gaat je reputatie te lijf met een glimlach op het gelaat.  Hij zegt er ook bij dat hij steeds bereid is om je verder te helpen of om je verder advies te geven om je zogezegde incompetentie op te krikken.  Achteraf als je er over nadenkt kwam die eigenlijk nooit met concrete tips of hulp aandraven.  Het was een mooie verpakking en veel ingestudeerde woorden, het was een middel om je er telkens weer aan te herinneren dat je niet voldeed.

Iemand anders vond dat ik te ver was gegaan door in de uitzending van de Zevende Dag met mijn verhaal uit te pakken aangezien het niet in de verste verte te vergelijken viel met wat die arme man te Mactac was overkomen.  Dat was brutaler ja, dat was schrijnend, onmenselijk ... maar wat is er erger ... Vermoord worden met 1 messteek of door 20 messteken?

In mijn sportteam hoorde ik laatst iemand klagen tegen zijn vrienden: "Het lesgeld stijgt dit jaar van 3,75€ per les naar 4,50€ en als we afwezig zijn op de geplande lestijden dan moeten we het ook betalen of we nu ziek zijn, op het werk moeten zijn ... maakt niet uit. Schandalig, ik stop ermee!" Zijn vrienden gaven hem groot gelijk en steunden hem in zijn beslissing. 

In werkelijkheid was het echter zo dat sinds jaar en dag de prijs nooit veranderd was door de coach.  Onder druk van andere teams moesten wij dan op een gegeven moment ook het huidige tarief van 6€ per les gaan betalen.  De coach kon de boot nog gedeeltelijk afhouden en haalde nog 4,5€ per les uit de brand op voorwaarde dat iedereen betaalt ook al is hij niet aanwezig.  Was tevens een mooie stimulans zodat iedereen telkens aanwezig zou zijn.

Om te misleiden en te pesten hoef je zelfs niet te liegen ... laat dat stukje essentiële informatie weg en je vertelt een heel ander verhaal!